Bardziej bonieccy niż ksiądz Boniecki

Nie rozumiem zdziwienia/oburzenia decyzją prowincjała zakonu marianów ks. Pawła Naumowicza MIC dotyczącą ograniczenia wypowiadania się w mediach przez księdza Adama Bonieckiego. Po nagłośnieniu decyzji powstała strona internetowa i petycja on-line, w której „zasmuceni i niedowierzający” sygnatariusze zwracają się z „apelem do przełożonego Prowincji, ks. Pawła Naumowicza MIC, o uwzględnienie naszego głosu i zmianę swojej decyzji”, na Facebooku założono grupę "Wstawiamy się za księdzem Adamem Bonieckim", można też przeczytać liczne artykuły, których autorzy dają wyraz swemu niezrozumieniu decyzji prowincjała oraz trosce o wizerunek Kościoła. Dyskutuje się nawet o wolności słowa w Kościele katolickim.

Czego nie rozumieją „zasmuceni i niedowierzający”?

Nie myśl. Jeśli myślisz - trzymaj się ram, które wyznaczyliśmy. Jeśli myślisz, możesz wymyślić coś, co jest poza ramami. Wtedy milcz. Jeśli zdecydujesz się odezwać – nie mów nic niezgodnego z tym, co uznajemy za słuszne. Jeśli jednak powiesz – licz się z konsekwencjami. Takie reguły obowiązują w Kościele katolickim i nie są dla nikogo tajemnicą. Wyżej niż wolność słowa w kościelnej hierarchii wartości stoi zgodność z doktryną i aktualną linią programową oraz lojalność i posłuszeństwo. „Zasmuceni i niedowierzający” nie wiedzieli? Nie zauważyli tego wcześniej?

Kościół z definicji jest instytucją hierarchiczną, a nie demokratyczną, czyli obowiązuje w nim zasada posłuszeństwa. Ksiądz Boniecki jako zakonnik złożył śluby zakonne, będące zobowiązaniem do czystości, ubóstwa i posłuszeństwa wobec przełożonych zakonnych oraz papieża. Nie zgadzam się z księdzem Bonieckim w wielu kwestiach: zarówno zasadniczych (dotyczących realności obiektu jego wiary), jak i szczegółowych (np. z jego opiniami wyrażonymi w wywiadzie dla „Wprost”*), ale na tle większości kapłanów katolickich prezentuje się jako osoba relatywnie otwarta, światła i rozumna. Zakładam więc, że śluby swoje złożył świadomie, wiedząc do jakiej instytucji i jakiego zakonu chce należeć i zamierza ich przestrzegać. Dał temu dowód, kiedy decyzją władz kościelnych na wiosnę został odwołany z Krakowa do klasztoru w Warszawie i przestał pełnić funkcję redaktora naczelnego „Tygodnika Powszechnego". Wtedy też były apele i petycje, ale sam Boniecki stwierdził: „(...) moi zakonni przełożeni polecili mi powrócić do wspólnoty, co jako zakonnik przyjmuję bez komentarzy.”

Tym razem ksiądz Boniecki również nie komentuje decyzji swojego przełożonego. Dlaczego robią to za niego inni? Podejrzewają, że ksiądz Boniecki potrzebuje obrońców podważających zasady jego Kościoła lub sam nie potrafi się wypowiedzieć? Potrafi. Trzeba go bronić? Gdyby zamierzał się zbuntować, oznajmiłby swój sprzeciw wobec ograniczenia swoich wypowiedzi. Natomiast wie i rozumie, co ślubował.

Wolność słowa w Kościele katolickim, w obronie której stają komentatorzy, to oksymoron. W hierarchii wartości uznawanej przez Kościół nie stoi zbyt wysoko. Jest wręcz niepożądana. Skoro Kościół uzurpuje sobie prawo do ograniczania wypowiedzi artystycznych (przykład Nieznalskiej), obecności w mediach publicznych osób identyfikowanych z innym światopoglądem (przykład Nergala), a nawet prawo do decydowania o wyborach życiowych osób, które katolickiego światopoglądu nie podzielają (in vitro, antykoncepcja, aborcja), czy nawet przynależą do innych wyznań lub do żadnego wyznania i narzucania im katolickiej wizji świata, to cóż dopiero mówić o prawie Kościoła do decydowania o poglądach, wypowiedziach i decyzjach lojalnego członka wspólnoty? Kościół sobie to prawo daje.

Ba! Moim zdaniem, Kościół je ma. Nie rozumiem, skąd to zdziwienie i zasmucenie. Kościół ma prawo mówić swoim wiernym oraz kapłanom, co jest dobre, a co złe. Ma prawo ustalać reguły i wymagać ich przestrzegania. Każda organizacja i instytucja ma bowiem prawo sporządzić swój statut i zobowiązać członków do przestrzegania jego postanowień oraz ustalić wysokość składek. Dlatego ma prawo zabronić katoliczce stosowania antykoncepcji, a od zakonnika wymagać posłuszeństwa i ograniczenia swoich wypowiedzi, a proboszcz ma prawo odmówić chrztu i zażądać za pogrzeb czy ślub nawet 5 tysięcy.

Nieżyciowe? Okrutne? Za drogo? Nikt nie musi należeć do stowarzyszenia, które mu nie odpowiada. Nie pasuje ci kodeks obowiązujący w związku wędkarskim czy stowarzyszeniu radykalnych wegan? Nie zapisuj się do nich. Jeśli się zapiszesz – weź odpowiedzialność za swoją decyzję. Jesteś dorosły, wiedziałeś, do jakiej organizacji wstępujesz i jakie zasady w niej obowiązują. Aaa... Członkiem Kościoła katolickiego zostałeś jako nieświadome niemowlę? Ale teraz jesteś już dorosły, czyli możesz decydować o swojej przynależności do klubów, partii, stowarzyszeń itp. Warto pamiętać, że kościół, jak każda organizacja, ma prawo narzucać reguły jedynie tym, którzy do niego należą. Jeśli nie odpowiada ci pogląd obowiązujący w danym klubie i reguły obowiązujące jego członków – wypisz się. Z Kościoła też można, nazywa się to apostazja. Zostałeś? Nie narzekaj. Na tym polega odpowiedzialność za swoje wybory. Ksiądz Boniecki podjął decyzję o wstąpieniu do zakonu i pozostaniu posłusznym członkiem wspólnoty. Ksiądz Tomasz Węcławski w grudniu 2007 dokonał aktu apostazji z Kościoła. Obaj biorą odpowiedzialność za swoje decyzje.

Każda organizacja ma też prawo ustalić zasady udzielania informacji osobom z zewnątrz (co, jak i komu mówimy) oraz kto może to robić (rzecznik prasowy czyli twarz organizacji w mediach). To dlatego prowincjał zakonu marianów ks. Paweł Naumowicz MIC zakazał księdzu Adamowi Bonieckiemu wystąpień w mediach, a prowincjał zakonu redemptorystów ks. Janusz Sok CSsR nie zabrania wypowiadać się księdzu Tadeuszowi Rydzykowi. Kościół ma prawo mieć taką twarz, jaką uznaje za słuszną.

Tego nie rozumieją „zasmuceni i niedowierzający”. Dlatego w swej petycji piszą o decyzji prowincjała: działając w ten sposób, „(...) wzmacnia się w ludziach fałszywy obraz Kościoła, przedkładającego posłuszeństwo i zniewolenie nad moc prawdy, odpowiedzialności i słowa.” To nie jest fałszywy obraz. W tym klubie tak jest.

więcej z działu: art 196 KK

więcej z działu: impresjonizm socjologiczny

* Wypowiedź, z którą się nie zgadzam: „(...) Cały czas trwa mocowanie się tych dwóch typów kultury: nastawienia na doczesność, gdzie śmierć się eliminuje, szminkuje albo zmienia w rodzaj merkantylnej zabawy halloweenowej z tym memento mori, wymiarem nadprzyrodzonym. Strona „wierząca” ma duża przewagę. Z tego zderzenia ze śmiercią można w młodości się wyłgać, mówić sobie „nigdy nie umrę, nie myślmy o tym”, ale stopniowo, kiedy nasi rówieśnicy zaczynają odchodzić, nasi bliscy zaczynają odchodzić, zabawa się kończy. I nasza, wierzących propozycja mocniej się trzyma, tamta słabiej.” - ks. Boniecki w wywiadzie „Z cmentarza do Sejmu i z powrotem”dla „Wprost” nr 44/2011

linki:
- grupa na Facebooku:
Wstawiamy się za księdzem Adamem Bonieckim ->

- petycja w sprawie ks. Adama Bonieckiego ->
- artykuł: Ks. Adam Boniecki odchodzi na emeryturę ->

- jak się wypisać z Kościoła:
portal Apostazja.info ->
portal Wystąp ->