… bo nie miał stylisty

Późne popołudnie. Kupuję bilety w kiosku. Pani z kiosku wyraźnie zdenerwowana, ręce jej drżą, głos też. Okazuje się, że przed chwilą o mało co uniknęła włamania - mężczyzna czekający na przystanku przegonił nastolatka dobierającego się do drzwi z tyłu kiosku, podczas gdy jego równie nastoletni wspólnik zagadywał panią przez okienko dla odwrócenia uwagi. Pani się wystraszyła i teraz trudno jej się uspokoić. Nie śpieszy mi się zbytnio, więc pozwalam się pani wygadać. Po trzecim opowiedzeniu sytuacji sprzed chwili pani ogarnia się na tyle, że mnie zauważa:

- A pani to się pewnie spieszy, a ja tu tak gadam i gadam.
- A nie, mam jeszcze chwilę do autobusu.
- To ja pani opowiem, jak jeszcze pracowałam w kiosku na Karpackim, to też było włamanie. To w nocy było, tak po trzeciej, też na jesień. Tam był alarm zamontowany, to od razu przyjechaliśmy, bo zaraz do mnie z ochrony zadzwonili. Jak pani powiem, co ukradł, to pani nie uwierzy. Taką lampkę miałam na biurko, no i tą lampkę wziął. I szufladę. Całą szufladę wyciągnął i zabrał. No przecież, jak on musiał wyglądać? Kto to widział, o trzeciej nad ranem z szufladą po mieście biegać...

To prawda. Szuflada średnio pasuje do image'u złodzieja.

(Bielsko-Biała, ul. Piastowska)

więcej z działu: impresjonizm socjologiczny