Wandalizm religijny versus przyroda 1:0

postscriptum do scenki
Wandalizm religijny jako forma antropopresji ->

Niniejszym donoszę, że instalacja doznała rozrostu w sposób wskazujący na celową działalność człowieka, jednocześnie potwierdzając swój charakter religijny. Dopóki dwa tygodnie temu na krzyżu nie umieszczono portretu kobiety z małym dzieckiem, można się było jeszcze łudzić, że to oryginalna konstrukcja wieszaka na bardzo dużą budkę dla ptaków. Otóż nie. Dziś jednoznacznie możemy stwierdzić, że jest to krzyż.

W czasach historycznych krzyż służył wykonywaniu upokarzającej i makabrycznej kary śmierci na zbrodniarzach i buntownikach²⁾. Obecnie to symbol, o który przedstawiciele jednego z wyznań chrześcijańskich występujących w Polsce stoczyli na Krakowskim Przedmieściu w Warszawie tzw. Bitwę o Krzyż³⁾.

Zgodnie z obietnicą: obserwuję i składam sprawozdanie z frontu walki guana i porostów z białymi skrzyżowanymi deseczkami przybitymi do drzewa w Dolinie Wapienicy¹⁾.

Przedstawiciele tego wyznania wierzą, że krzyż umiejscowiony w dowolnym miejscu publicznym nie może zostać zeń usunięty, gdyż doznają wtedy niezwykle silnych negatywnych emocji, co stanowi dla nich przeżycie tak traumatyczne, iż wymaga interwencji sądu na podstawie artykułu 196 Kodeksu Karnego⁴⁾. Ich zdaniem, krzyże powinny znajdować się nie tylko tam, gdzie powinny (takie jak: ich kościoły, inne miejsca kultu, cmentarze), ale także ozdabiać szkoły, sądy, urzędy miejskie, szpitale, parki krajobrazowe i inne miejsca, gdyż dowolne miejsce ozdobione krzyżem staje się natychmiast miejscem kultu.

Dla przedstawicieli tego wyznania istotnym wyznacznikiem religijności jest rozmiar instalowanych obiektów ewentualnie ilość zajętych przez krzyże miejsc na kilometr kwadratowy. O tym, że rozmiar jest ważny, przekonuje nas Chrystus ze Świebodzina⁵⁾, natomiast o znaczeniu ilości dowiadujemy się na podstawie sytuacji w Dolinie Wapienicy. Niewystarczająca okazała się bowiem obecność kaplicy p.w. Ojca Pio znajdującej się około 100 metrów w stronę centrum oraz małej kapliczki umieszczonej również na drzewie około 20 metrów w stronę Zapory od omawianego obiektu. Zagęszczenie to było dla katolików niesatysfakcjonujące, co skłania mnie do przypuszczenia, że towarzyszą im obawy, iż o przynależności do swojego wyznania po przejściu 120 metrów mogliby zapomnieć, stąd pomysł na dodatkowy obiekt przypominający umieszczony po drodze.

Warto także zwrócić uwagę na całkowicie nowatorskie podejście do symboliki katolickiej. W tradycji niektórych wyznań chrześcijańskich na krzyżu umieszczano postać Jezusa - założyciela tej religii, w tradycji niektórych innych nie umieszczano nikogo, natomiast nie umieszczano tam raczej wizerunków kobiet z dziećmi. Niewykluczone, że mamy do czynienia z pierwszymi zwiastunami równouprawnienia w mentalności polskich katolików.

Fakt, że symbol ten jest nie do ruszenia, bez narażenia się na oskarżenie z paragrafu 196 KK, ponownie skłania nas do rozważenia pomysłu oznaczenia jednego miejsca parkingowego pod naszym blokiem rysunkiem krzyża wykonanym farbą olejną. Jako ateiści nie posiadający uczuć religijnych oraz właściciele namalowanego krzyża będziemy jedynymi, którzy mają prawo na tak oznaczonym miejscu stawać, a wedle wyroku Trybunału Konstutucyjnego mamy prawo oznaczyć publiczny parking, czym nam się podoba, jeśli tylko jest to oznaczenie "zasadniczo bierne"⁶⁾.

(Bielsko-Biała, Dolina Wapienicy,
ul. Zapora)

więcej z działu: art. 196 KK
więcej z działu: wiadomości lokalne

przypisy:
1) Dolina Wapienicy ->
2) do posłuchania ->
3) weź udział w Bitwie o Krzyż ->
4) artykuł 196 KK w dosłownym brzmieniu znajdziesz tutaj ->
5) scenka "Przerost stopy nad treścią" ->
6) scenka "Papamobile" ->