Objawy miłości

Sesja terapeutyczna z 27-letnią kobietą, ofiarą przemocy domowej. Pacjentka silnie emocjonalnie uzależniona od męża, obwinia się o atmosferę w domu, stara się go udobruchać, spełniać jego zachcianki, „być grzeczna” i uległa, co jedynie nasila przemoc. Pacjentka od początku sesji usprawiedliwia agresywne ataki męża:

- Proszę pani, ja wiem, że to dlatego, że on jest zazdrosny, a tak łatwo się denerwuje, ja się staram nie dostarczać powodu, ale wie pani, jak to jest... On jest taki uczuciowy i to wszystko dlatego, że on mnie tak bardzo kocha i dlatego.
- Czyli mówi pani, że mąż panią bije i krzyczy na panią, ponieważ panią kocha?
- No tak. Tak można powiedzieć.
- Czyli według pani, jego agresja jest objawem miłości do pani?
- No tak, jakby mnie przecież nie kochał, to by się tak nie złościł bardzo na wszystko.
- A proszę powiedzieć... Pani kocha męża?
- Bardzo.
- To dlaczego go pani nie bije?
- ...

(opowiedziała Ewa G. - psychoterapeutka)

To może być dobry początek wychodzenia z destrukcyjnej sytuacji, przez zmianę myślenia o niej, a poprzez pokazanie pacjentce błędnych schematów i absurdalności jej toku myślenia - zaprzestanie usprawiedliwiania przemocy ze strony partnera i uznanie swojego prawa do bezpieczeństwa i poszanowania własnych granic.

W tej sytuacji pacjentka mogłaby odpowiedzieć: „Ponieważ nie bije się kogoś, kogo się kocha”. Reakcja terapeuty: „No więc właśnie, cieszę się, że pani to powiedziała”. No więc właśnie.

więcej z działu: oni i one

więcej z działu: znajomi podsłuchali i zobaczyli

a przy okazji link:
Paradoks terapeutyczny