Chyba się zorientowali

albo: Żyję w wirtualnej rzeczywistości

Kuchnia jeszcze w rozsypce, salon w ogóle nietknięty remontem, ale współlokator, któremu wynajęłam pokój zwany dotąd „pokojem dla gości”, już się wprowadza. Współlokator musi mieć w swoim pokoju dostęp do internetu, bo po pierwsze: chce mieć permanentny kontakt z obiektem swoich westchnień, po drugie: przez internet słucha muzyki, po trzecie: w internecie ogląda filmy. I w ogóle. Obiecuję, że wszystkim się zajmę i będzie miał internet najpóźniej za dwa dni. Obiecuję nieco na wyrost, bo sprawa jest skomplikowana. Gniazdko antenowe (internet mam z kablówki) znajduje się w salonie, więc kabel trzeba by ciągnąć przez jakieś dwadzieścia metrów, routera nie ma, trzeba kupić, czasu nie ma, więc nie ma kiedy kupić. I w ogóle.

Zdesperowana idę do zaprzyjaźnionego sklepu z akcesoriami komputerowymi, w którym zaopatruję się w klawiatury, myszy i słuchawki, kiedy koty zniszczą dotychczasowe. Robię z siebie ostatnią sierotę (metoda zwana również „na blondynkę”), co to modemu od ekranu odróżnić nie potrafi, wiedząc że sposób działa na panie urzędniczki i panów sprzedawców, bo uruchamia albo instynkty opiekuńcze albo poczucie wyższości, co dla efektywności metody nie ma znaczenia. Jestem tak przekonywująca, że pan ze sklepu nie tylko poleca mi dobry router bezprzewodowy, ale zgadza się przyjść i go zamontować oraz skonfigurować.

Pan przychodzi, ja tłumaczę, że te wiaderka, folie i pędzle oraz ogólny bałagan to skutek remontu, przejść można tędy, modem stoi tutaj, a laptop współlokatora tutaj i tak dalej. Pan pyta, czemu ten internet taki pilny, wyjaśniam, że przez internet pracuję. A co pani robi? Piszę teksty dla serwisów, teksty reklamowe i takie tam. Aha. Pan podłącza wszystko, co trzeba, internet jest. Wychodząc, pan mówi:

- Tylko niech mnie pani u siebie na blogu nie opisze.

więcej z działu: kompletna prywata

ps. 1. Czy oni, ci fachowcy wszyscy, jakoś się zwiedzieli, że ja tu na scenkach po kolei opisuję przygody remontowe wraz z oceną jakości usług?

ps. 2. Odkąd w domu jest bezprzewodowy router, towarzyszy mi wrażenie, że dosłownie żyję w wirtualnej rzeczywistości, bo internet unosi się w powietrzu.