Schab Benedykta czyli zagadka teologiczna

Kardynał Joseph Ratzinger podpisał w 1979 r. kartę dawcy organów. Teraz Watykan twierdzi, że karta dawcy organów została unieważniona w 2005 r., gdy Ratzinger został papieżem. Watykan unieważnił tę decyzję, aby uniknąć kultu papieskich organów po jego śmierci. Georg Gaenswein, papieski sekretarz, uważa, że po śmierci ciało papieża należy do całego Kościoła i musi zostać pochowane w stanie nienaruszonym. Istnieją bowiem obawy, że w przypadku przekazania papieskich organów, ich nowi posiadacze mogliby się stać obiektem religijnego kultu, na co Kościół nie może pozwolić.
na podstawie artykułu:
Papież był dawcą organów. Ale już nie jest ->

Rozumiem doskonale obawy papieskiego sekretarza, gdyż podobnie jak on, zdaję sobie sprawę, że kult kawałków osób nieżywych wciąż jest wśród katolików tradycją żywą. Dotychczas sądziłam, że szczególną popularnością cieszą się fragmenty zwłok osób określanych świętymi, ale najwidoczniej dotyczy ona także zwykłych papieży. Rozumiem, że łatwiej unieważnić kartę papieskiego dawcy niż zmienić średniowieczną mentalność wyznawców i przekonać ich, że nie należy niczyich narządów wydłubywać ze zwłok, rozwozić po świecie, ani też czcić wątroby czy rogówki znajdujących się u ewentualnych biorców. Istnieje także obawa, że mogłoby dojść do spektakularnych scen wyszarpywania papieskich narządów z wnętrza biorców w celu wejścia w ich posiadanie i ułożenia na parafialnym lub domowym ołtarzyku, dlatego doceniam troskę Watykanu o komfort życia biorców.

SCHAB BENEDYKTA
kliknij, aby powiększyć

Powyższy komunikat Watykanu stwarza jednak dwie zagadki natury teologicznej:

zagadka nr 1

Skoro po śmierci ciało papieża musi zostać pochowane w stanie nienaruszonym, co będzie z fragmentami zwłok JPII, tak pożądanymi przez katolików, zwłaszcza polskich? Jak Watykan zamierza poradzić sobie z głębokim zawodem tych, którzy po pozytywnym rozpatrzeniu podania o beatyfikację JPII, a następnie niechybnej kanonizacji, planowali wejście subito w posiadanie kawałków jego zwłok na cele kultu religijnego?

Przykładowe wypowiedzi wyznawców:
- Mam nadzieję, że część ciała Jana Pawła II trafi do naszej świątyni w Długopolu - mówi ks. prałat Tadeusz Juchas z Sanktuarium MB Królowej Podhala w Ludźmierzu. źródło ->

- Nie wiem, jaka część ciała Jana Pawła II trafi na Wawel, ale z pewnością którąś z relikwii Jana Pawła II Kraków otrzyma jako miasto, z którego papież wyszedł - dodaje ks. Robert Nęcek, rzecznik kard. Stanisława Dziwisza. źródło ->

Frustracja zawiedzionych miłośników zwłok może zaowocować rozruchami i chaotycznymi próbami wejścia w posiadanie serca lub innych części JPII przez zdeterminowanych wyznawców, a tego z pewnością Watykan wolałby uniknąć. Niewykluczone jednak, że sformułowanie „ciało papieża musi zostać pochowane w stanie nienaruszonym”, należy rozumieć tak, że już PO pochowaniu pozyskiwanie i spedycja martwych fragmentów JPII będą dozwolone, co z pewnością uspokoi wyznawców kultu organów.

zagadka nr 2

Jak wiadomo, prawo kościelne rozróżnia kilka kategorii relikwii: w tym relikwie pierwszego stopnia (tworzone z kosteczek palców, kości udowej lub włosów świętego lub błogosławionego oraz fragmenty krzyża), a także relikwie drugiego stopnia, którymi są przedmioty należące do świętego, na przykład fragmenty szat lub innych rzeczy, z którymi miał styczność w sposób ciągły oraz przedmioty odkryte przy ekshumacji.

Jak w świetle powyższego podziału należałoby zakwalifikować narząd przeszczepiony od papieża, który następnie został świętym, a także biorcę papieskiego organu? Niewątpliwie organ taki stanowi fragment ciała świętego, a więc jest relikwią I stopnia. Czy zatem biorca, jako posiadacz świętego narządu, sam staje się automatycznie relikwią I stopnia, czy też kwalifikujemy go jedynie jako przedmiot, który ze świętym ma styczność w sposób ciągły, a więc relikwię II stopnia? A może mamy wówczas do czynienia z powstaniem hybrydy relikwijnej, w której jedynie narząd przeszczepiony jest relikwią I stopnia, a pozostałe części ciała stanowią relikwie stopnia II? Czy relikwią II stopnia stają się także te fragmenty biorcy, które z przeszczepionym organem bezpośrednio się nie stykają? Na przykład w sytuacji, gdy organ przeszczepiony stanowi rogówka oka, a rozważamy status stopy biorcy?

ps. Doniesienia dotyczące zagadnień pozyskiwania relikwii budzą moje ogromne zainteresowanie, gdyż będąc relikwią III stopnia po JPII jestem w nie bezpośrednio uwikłana.

patrz: Relikwia in spe ->

(zdjęcie schabu Benedykta:
sklep nr 26 Lux, ul. Sobieskiego, Bielsko-Biała)

więcej z działu: art. 196 KK
więcej z działu: wiadomości lokalne

Co z relikwiami Jana Pawła II?
Czym się różnią relikwie I, II i III stopnia?